Project Description

Speld

Ik schrijf dit vanuit het diepst van mijn verdriet
Vanuit de lelijke, donkere, bebloede krocht waar ik steeds naar afdaal
Waar het stinkt naar lijken omdat niemand er levend vandaan komt
Behalve ik
Alleen vanuit deze plek kan ik met je praten; al het andere is onecht of onbelangrijk
Het is goed dat we praten
Ik heb wel een paar vragen voor je
Simpele vragen
Die moet je beantwoorden voordat we verder kunnen

Zijn er beelden van mij die jij ziet als je in slaap valt?
Wanneer dacht je voor het laatst aan me?
Wat voelde je daarbij?
Heb ik alles kapot gemaakt door te doen wat ik deed?
Door me te verschuilen in die lelijke, donkere, bebloede krocht en vanuit daar naar je te roepen, maar me niet te laten zien?
Ik kon niet anders, weet je dat?
Het is de enige plek waar ik adem kan halen, waar ik me veilig voel
Het is de enige plek waar niets is zoals het moet zijn en dat is precies hoe het moet zijn
Zal je mijn gezicht zien in de gezichten van onbekende meisjes die voorbij fietsen?
Zal je schrikken als je denkt dat ik het ben of zal je schrikken als je ziet dat ik het níet ben?

Ik schrijf dit omdat ik verslagen ben door de draak
Ik deed een laatste poging het monster van deze diepte te verslaan, maar hij heeft mij mijn zwaard afgepakt en met mijn eigen zwaard mijn borst doorboord – dwars door mijn middenrif – en mij aan de muur geprikt
Ik hang hier achter glas, als een opgezette vlinder in een lijst
Ik weet niet wat de draak verder met mij van plan is
Ik schrijf dit, wetende dat jij de enige bent die mij kan komen redden
Ik had je veel eerder moeten schrijven
Ik weet dat ik te laat ben, maar geloof je me als ik zeg dat ik niet anders kon?
Dat ik alles deed omdat ik niet anders kon?

Ik weet dat er niet veel tijd meer is omdat ik denk aan mijn bloedlijn
Ik ga terug: ik, mijn ouders, hun ouders, hun ouders, hun ouders, hun ouders, totdat ik hun namen niet meer ken
En ik ga vooruit: ik, mijn kinderen, hun kinderen, hun kinderen, hun kinderen, totdat de wereld ophoudt
Ik weet dat er niet veel tijd meer is omdat ik denk aan het wasgoed dat in de badkamer hangt te drogen en nu nooit meer opgevouwen wordt
Aan alle verloren haarspeldjes
Aan alle films die ik stom vond maar toch af keek
Aan alle waters waarin ik zwom, aan alle dingen waar ik mee gooide, alle geuren van alle adem van alle mensen die ik kuste
En aan dat het zo regende toen ik je ontmoette
Dat we buiten stonden en dat ik mijn mond open deed om het regenwater te proeven

Had het verschil gemaakt als ik een dag eerder geboren was?
Als ik langer was geweest, bruin haar had gehad of als ik niet als peuter een paar minuten onder water had gelegen?
Had het uitgemaakt als ik gewoon had gezegd: ik doe het niet, niet op jullie manier?
Een wonder
Dat is het
Een wonder dat jij en ik op hetzelfde moment op dezelfde plek waren
Niets minder dan een wonder
Een wonder, en mijn doodvonnis
Weet je dat ik niets van wat ik vroeger geloofde nog geloof sinds ik jou ken?
En alles wat ik niet geloofde ben ik gaan geloven sinds ik jou ontmoette
Dat is wat jij bij mij veranderd hebt: alles omgekeerd
Alles gespiegeld, alles ondersteboven, alles door dat ene futiele moment in de regen
Een wonder, het noodlot en mijn doodvonnis
Alles tegelijk

Ik hang hier, aan de muur, het zwaard in mijn borst
Een opgeprikt insect
Kijk maar eens goed
Dit komt door jou
Ik neem jou niets kwalijk, maar het komt door jou
Ik geef je niet de schuld
Die hoef ik je niet te geven, want het het is al jouw schuld
Je kan het goed maken
Je weet hoe
Je hoeft me alleen maar te komen halen
Je moet nu niet meer te lang wachten
Ik reken er op, dat je snel komt en de speld uit mijn borst trekt en me meeneemt naar boven
Maar wel op één voorwaarde: geen vragen
Speld er uit – voorzichtig –, mijn lichaam over je schouder, op je tenen langs de draak, en dan snel weer naar boven
Niet om je heen kijken, niet luisteren naar de stemmen die hier in de krocht zo oorverdovend zijn
Geen oogcontact met de draak
Dat is heel gevaarlijk
Hij staat er ontspannen bij, maar hier beneden is niets zoals je het kent
Geen oogcontact en geen vragen
Duidelijk?
Niet door je neus ademen
Niets aanraken
Niets meenemen
Niet dichterbij komen
Speld er uit, naar boven
Meteen naar boven
Niet praten, niet luisteren, niet ruiken, niet kijken, niet zoeken, niet voelen, niet kussen, niet twijfelen, niet denken
Speld er uit, naar boven
Dan: mij op de stoep neerleggen, het bloeden stelpen voor zover nodig, al denk ik niet dat het erg zal bloeden
Zorgen dat het niet gaat regenen
Nooit meer terug komen
Duidelijk?
Mij redden en dan nooit meer terug komen.